Μία εβδομάδα πριν την εκκίνηση του brevet, το Σάββατο 14/6 ξεκουραζόμουν για τον αγώνα που θα έπαιρνα μέρος την επόμενη μέρα, τον Γύρο της Λίμνης Πολύφυτου. Υπήρχαν ακόμα οι τελευταίες λεπτομέρειες, αλλά είχα μια βδομάδα ακόμα να τις διευθετήσω. Εκείνο το βράδυ κοιμήθηκα ήρεμος, χωρίς να ξέρω τι μου επιφύλασσε η μοίρα....
Το πρωί της Κυριακής, ξεκίνησα νωρίς και γύρω στις 9 έφτανα στα Σέρβια. Ετοιμάστηκα για την εγγραφή και άρχισα να βγάζω φωτογραφίες απο τα δρώμενα
Δύο ώρες μετά, βρισκόμουν σε ένα ασθενοφόρο, στο δρόμο για το νοσοκομείο της Κοζάνης έχοντας αφόρητους πόνους
Είχα ολοκληρώσει τον αγώνα, παρόλη την πτώση με 40 χλμ, σε μια κλειστή κατηφορική στροφή. Το αποτέλεσμα της πτώσης, όπως θα μάθαινα την επομένη, ήταν ένα ραγισμένο πλευρό και μια ρήξη συνδέσμου στην αριστερή κλείδα
Το βράδυ της Κυριακής ήταν αδύνατο να κοιμηθώ απο τους πόνους. Το πρωί της Δευτέρας παρέλαβα τις κάρτες του brevet και μαζί με την Αλεξία φτιάξαμε αρκετές, ενώ το απόγευμα πήγαμε στο γιατρό για τα άσχημα νέα. Όχι ποδήλατο για σχεδόν ένα μήνα...
Υπήρχε όμως ακόμα ένα σοβαρό πρόβλημα. Τα παιδιά απο την ομάδα που ανέβηκαν το Νυμφαίο την Κυριακή, μου είπαν ότι η τεχνική εταιρία υπεύθυνη για την συντήρηση του Νυμφαίου, είχε κόψει ένα μεγάλο μέρος του δρόμου, εκεί που υπήρχε το μεγάλο νεροφάγωμα.
Με το χέρι σε νάρθηκα και σχεδόν σε ακινησία από την αριστερή πλευρά, μπήκα στο αμάξι. Όταν έφτασα, συνειδητοποίησα ότι ίσως χάναμε την ανάβαση του Νυμφαίου. Το άνοιγμα ήταν πραγματικά τεράστιο. Περπάτησα πάνω στα μπάζα, για να δώ απο κοντά την ζημιά
Την επόμενη μέρα είχαμε μια έντονη συνάντηση με την τεχνική εταιρεία, η οποία στο τέλος υποσχέθηκε οτι θα μας βοηθούσε
Εκκρεμούσε ακόμα το θέμα του κλειστού γυμναστηρίου, όπου θα κατέλυαν μερικοί απο τους αναβάτες. Τελικά την Τετάρτη είχε διευθετηθεί και αυτό το θέμα και έφυγα απο εκεί με τα κλειδιά της αίθουσας
Ο Στάθης ανέλαβε να κρεμάσει το πανό του brevet στην κεντρική πλατεία, ελαφρώνοντας μου το φορτίο
Πέμπτη βράδυ είχαμε μια συνάντηση με την ομάδα, για μερικές μπύρες και οδηγίες για τη διαδρομή. Στην συνάντηση ήρθε ο υπεύθυνος του έργου στο Νυμφαίο, απο την περιφέρεια, ο οποίος συνοπτικά μας είπε ότι δεν θα περνούσαμε απο εκεί γιατί ήταν πολύ επικίνδυμο. Μετά απο μια έντονη λογομαχία, συμφωνήσαμε να δούμε το έργο απο κοντά το επόμενο πρωί
Στις 10 το πρωί της Παρασκευής, 23 ώρες πριν την εκκίνηση του brevet, είμασταν στο εργοτάξιο, μαζί με τους υπεύθυνους απο την εταιρία και μερικούς εργάτες. Είχαν ήδη κατασκευάσει ένα εργοταξιακό πέρασμα, όπως το ονόμαζαν αλλά έπρεπε να γίνει πιο ασφαλές. Μαζί προτείναμε ό,τι περισσότερο χρειαζόταν για το ασφαλές πέρασμα των αναβατών
Αφού τελείωσε αυτό, σειρά είχε ο εφοδιασμός των κοντρολ με νερά, χυμούς , μπανάνες, φορητά ψυγεία για τα νερά και φυσικά τις σφραγίδες. Φορτώθηκαν όλα στο αμάξι και το απόγευμα ξεκίνησαν τα δικά μου 200 χλμ.
Στο εν τω μεταξύ, επικοινώνησα με την Διασωστική Ομάδα της λέσχης ειδικών δυνάμεων Φλώρινας, για να μας βοηθήσει στο πέρασμα απο τις ξύλινες πλατφόρμες. Τα παιδιά ανταποκρίθηκαν πρόθυμα στο κάλεσμα μου
Υπήρχαν όμως ακόμα και μερικά επιπλέον επικίνδυνα περάσματα στο Νυμφαίο, που έπρεπε να επισημανθούν. Άργά το απόγευμα της Παρασκευής, έγινε και αυτή η δουλειά. Το χέρι ήδη με πονούσε απο την έλλειψη ξεκούρασης
Οι δουλειές είχαν τελειώσει και μπορούσα να ξεκουραστώ. Ήμουν ανακουφισμένος που είχαμε βρει μια λύση, ώστε να διατηρήσουμε την ανάβαση του Νυμφαίου ζωντανή
Το επόμενο πρωί, άνοιξα τα μάτια μου στις 6 και στις 7μιση είμασταν με την Αλεξία στην πλατεία, στήνοντας το σκηνικό. Μαζί μας οι Forbikes από Πτολεμαϊδα
Όταν η μουσική άρχισε να παίζει και ο κόσμος να μαζεύεται στην γραμματεία, όλες οι προετοιμασίες είχαν πλέον ολοκληρωθεί.
Το 1ο Brevet Φλώρινας ήταν προ των πυλών....
Το πρωί της Κυριακής, ξεκίνησα νωρίς και γύρω στις 9 έφτανα στα Σέρβια. Ετοιμάστηκα για την εγγραφή και άρχισα να βγάζω φωτογραφίες απο τα δρώμενα
Δύο ώρες μετά, βρισκόμουν σε ένα ασθενοφόρο, στο δρόμο για το νοσοκομείο της Κοζάνης έχοντας αφόρητους πόνους
Είχα ολοκληρώσει τον αγώνα, παρόλη την πτώση με 40 χλμ, σε μια κλειστή κατηφορική στροφή. Το αποτέλεσμα της πτώσης, όπως θα μάθαινα την επομένη, ήταν ένα ραγισμένο πλευρό και μια ρήξη συνδέσμου στην αριστερή κλείδα
Το βράδυ της Κυριακής ήταν αδύνατο να κοιμηθώ απο τους πόνους. Το πρωί της Δευτέρας παρέλαβα τις κάρτες του brevet και μαζί με την Αλεξία φτιάξαμε αρκετές, ενώ το απόγευμα πήγαμε στο γιατρό για τα άσχημα νέα. Όχι ποδήλατο για σχεδόν ένα μήνα...
Υπήρχε όμως ακόμα ένα σοβαρό πρόβλημα. Τα παιδιά απο την ομάδα που ανέβηκαν το Νυμφαίο την Κυριακή, μου είπαν ότι η τεχνική εταιρία υπεύθυνη για την συντήρηση του Νυμφαίου, είχε κόψει ένα μεγάλο μέρος του δρόμου, εκεί που υπήρχε το μεγάλο νεροφάγωμα.
Με το χέρι σε νάρθηκα και σχεδόν σε ακινησία από την αριστερή πλευρά, μπήκα στο αμάξι. Όταν έφτασα, συνειδητοποίησα ότι ίσως χάναμε την ανάβαση του Νυμφαίου. Το άνοιγμα ήταν πραγματικά τεράστιο. Περπάτησα πάνω στα μπάζα, για να δώ απο κοντά την ζημιά
Την επόμενη μέρα είχαμε μια έντονη συνάντηση με την τεχνική εταιρεία, η οποία στο τέλος υποσχέθηκε οτι θα μας βοηθούσε
Εκκρεμούσε ακόμα το θέμα του κλειστού γυμναστηρίου, όπου θα κατέλυαν μερικοί απο τους αναβάτες. Τελικά την Τετάρτη είχε διευθετηθεί και αυτό το θέμα και έφυγα απο εκεί με τα κλειδιά της αίθουσας
Ο Στάθης ανέλαβε να κρεμάσει το πανό του brevet στην κεντρική πλατεία, ελαφρώνοντας μου το φορτίο
Πέμπτη βράδυ είχαμε μια συνάντηση με την ομάδα, για μερικές μπύρες και οδηγίες για τη διαδρομή. Στην συνάντηση ήρθε ο υπεύθυνος του έργου στο Νυμφαίο, απο την περιφέρεια, ο οποίος συνοπτικά μας είπε ότι δεν θα περνούσαμε απο εκεί γιατί ήταν πολύ επικίνδυμο. Μετά απο μια έντονη λογομαχία, συμφωνήσαμε να δούμε το έργο απο κοντά το επόμενο πρωί
Στις 10 το πρωί της Παρασκευής, 23 ώρες πριν την εκκίνηση του brevet, είμασταν στο εργοτάξιο, μαζί με τους υπεύθυνους απο την εταιρία και μερικούς εργάτες. Είχαν ήδη κατασκευάσει ένα εργοταξιακό πέρασμα, όπως το ονόμαζαν αλλά έπρεπε να γίνει πιο ασφαλές. Μαζί προτείναμε ό,τι περισσότερο χρειαζόταν για το ασφαλές πέρασμα των αναβατών
Αφού τελείωσε αυτό, σειρά είχε ο εφοδιασμός των κοντρολ με νερά, χυμούς , μπανάνες, φορητά ψυγεία για τα νερά και φυσικά τις σφραγίδες. Φορτώθηκαν όλα στο αμάξι και το απόγευμα ξεκίνησαν τα δικά μου 200 χλμ.
Στο εν τω μεταξύ, επικοινώνησα με την Διασωστική Ομάδα της λέσχης ειδικών δυνάμεων Φλώρινας, για να μας βοηθήσει στο πέρασμα απο τις ξύλινες πλατφόρμες. Τα παιδιά ανταποκρίθηκαν πρόθυμα στο κάλεσμα μου
Υπήρχαν όμως ακόμα και μερικά επιπλέον επικίνδυνα περάσματα στο Νυμφαίο, που έπρεπε να επισημανθούν. Άργά το απόγευμα της Παρασκευής, έγινε και αυτή η δουλειά. Το χέρι ήδη με πονούσε απο την έλλειψη ξεκούρασης
Οι δουλειές είχαν τελειώσει και μπορούσα να ξεκουραστώ. Ήμουν ανακουφισμένος που είχαμε βρει μια λύση, ώστε να διατηρήσουμε την ανάβαση του Νυμφαίου ζωντανή
Το επόμενο πρωί, άνοιξα τα μάτια μου στις 6 και στις 7μιση είμασταν με την Αλεξία στην πλατεία, στήνοντας το σκηνικό. Μαζί μας οι Forbikes από Πτολεμαϊδα
Όταν η μουσική άρχισε να παίζει και ο κόσμος να μαζεύεται στην γραμματεία, όλες οι προετοιμασίες είχαν πλέον ολοκληρωθεί.
Το 1ο Brevet Φλώρινας ήταν προ των πυλών....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου